De achtergronden en bestaansmiddelen van het oorspronkelijke L'Escala vormen het hoofdthema van het Museu de l'Anxova i de la Sal. In dit museum wordt het verhaal verteld over enerzijds de vissers, de verwerking van het product en het met de visserij samenhangende leven van de bevolking en anderzijds het zout dat als conserveringsmiddel deze vorm van broodwinning mogelijk heeft gemaakt.

J. Esquirol, J. Lassús, A. Mas, V. Richards en nog enkele fotografen hebben gedurende vele jaren het dagelijkse leven in L'Escala op innemende wijze vastgelegd. Veel van het fotomateriaal van deze fotografen is gebruikt om de sfeer in het museum te bepalen. Eerder is al veel van hun werk uitgegeven in o.a. het prachtige boek "L'Escala, tres secles de imatges", samengesteld door Lurdes Boix en Lluís Roura. En ook in meerdere lokale bars en restaurants zijn foto's van deze fotografen te zien.

In een aparte ruimte wordt een documentaire vertoond waarin origineel archiefmateriaal, op prachtige wijze verweven met nieuwe beelden, een aardig beeld geeft van het harde leven in vervlogen tijden. Het museum is ondergebracht in het voormalig slachthuis, een modernistisch gebouw dat enkele jaren geleden geheel gerestaureerd is.

Alle aspecten die te maken hebben met de bron van het bestaan van de L'Escalencs komen in het museum aan bod: uiteraard de vissers, maar verder o.a. hoe er gevist werd en met welke boten, de handel, de scheepsbouw en het onderhoud van netten, de vindplaatsen van het zout en hoe het gewonnen werd en verscheept naar L'Escala en vervolgens naar de magazijnen en tot slot natuurlijk de verwerking tot eindproduct, het inleggen van de ansjovis in zout, in vaatjes en potten. De diverse facetten van deze economie zijn met foto's, voorwerpen en audiovisuele middelen in beeld gebracht. Op deze pagina een kleine greep uit wat er te zien is.

Can Cinto Xuà.  Onderdeel van het museum is een nog compleet vissershuisje aan de Carrer de la Torre. Het is volledig in stijl ingericht met meubels die de vissers indertijd in huis hadden. Ook door de aanwezigheid van kledingstukken geeft het een aardig beeld van het leven van alledag van een vissersfamilie, waarbij grootouders, ouders en kinderen in één huis samen- woonden.
Het huis is te bezoeken na een afspraak (receptie museum).