El Canigó, tot in juni bedekt met sneeuw. Een 3000m hoge berg, met een symbolische betekenis voor dePaïsos Catalans (zie ) vormt samen met de baai van Roses het uitzicht vanaf de terrasjes rond La Platja, het hart van L'Escala.

Het beschutte, natuurlijke haventje, waar L'Escala zijn ontstaan aan dankt, is het strandje "La Platja", ingesloten door twee rotspunten in zee: La Punta en La Roca d'en Guillem.

La Punta, een rotsachtige uitloper in zee. Twee zware, stenen bolders trotseren al meer dan twee eeuwen de tramontana, de straffe noordenwind die zorgt voor witte schuimkoppen op de Golf de Roses en een helder zicht op Roses aan de overkant.

La Roca d'en Guillem. De rotsen die het baaitje aan de andere kant begrenzen zijn helemaal volgebouwd.

L'Escala heeft weinig monumentale of historische gebouwen. Daar heeft het als vissersdorp van amper 300 jaar niet de juiste geschiedenis voor. En de oude vissershuizen zijn voor een groot deel inmiddels vervangen door nieuwere gebouwen. Toch is de sfeer en de aantrekkingskracht van in de oude dorpskern van L'Escala behouden gebleven, evenals enkele gebouwen die een belangrijke rol speelden in hetgeen de oorspronkelijke bewoners dreef, de visserij en alles wat daarmee samenhangt.

La Platja de les Barques, of kortweg La Platja, voorheen en nu het hart van het dorpsleven. Destijds in de vorm van een enkele bar en vooral bedrijvigheid met vis en nu rondom het strand uitsluitend gezellige terrassen en op het strand, waar ooit de vissersboten lagen, zonaanbidders.
Links op de foto het Casa de la Punxa, een neoklassiek bedrijfsgebouw met enkele modernistische elementen, dat werd gebouwd in 1919. Koelen, een toentertijd relatief nieuwe methode van conserveren was in die jaren al enige tijd in opkomst. Het vormde een aanvulling op zouten, tot dan de enige toegepaste methode van conserveren van vis in L'Escala. Het voor koeling benodigde ijs werd lange tijd gemaakt in deze ijsfabriek. De benodigde stroom was afkomstig van de tot stroomcentrale omgebouwde watermolen . Het zouten is echter ook tot op de dag van vandaag gebleven, al is het productieproces verplaatst naar moderne zouterijen aan de rand van het dorp. Bar La Caravel.la is al sinds de 50'er jaren gevestigd in een van de voormalige zouterijen.

Port d'en Perris. Een tweede, wat kleinere haven in het aangrenzende baaitje is evenals La Platje geheel omgeven door terrasjes.

De structuur van de oude dorpskern - een zeer dichte bebouwing met voornamelijk noord-zuid georiënteerde smalle straatjes, doorkruist met enkele straatjes haaks daarop - is behouden gebleven. De straatjes lopen allemaal af, richting de zee.

Carrer Maranges. Aan de straatjes rondom La Platja hebben zich in de loop der jaren een groot aantal bars, restaurants, winkels en boetiekjes gevestigd. Hier en daar staan ook nog enkele historische panden zoals het Alfolí (1697) dat diende als zoutmarkt en magazijn en Can Maranges (1831), beide aan de gelijknamige straten. Aan de carrer del Torre (35) staat een volledig gerestaureerd en compleet ingericht vissershuis (voor bezoek aanmelden bij het Museu de la Anxova). Aan de carrer del Sol (10) is nog een origineel vissershuisje te vinden, onopvallend achter een muur.
Casa Maranges (rechts). Dit huis werd gebouwd met materiaal van de ruïnes van Ampurias. Josep Maranges (militair en archeoloog) en zijn zoon Francesc (leidde het verzet tegen de Carlisten) hebben hier gewoond. Het interieur is nog van die tijd.

In de stillere straatjes, wat verder van de zee, is het dorpsbeeld uit de tijd dat L'Escala van de visserij leefde, nog te herkennen.

La Platja. Een prima plek voor een drankje en een hapje bij een sfeervol uitzicht over de baai.