Pont de les Peixateries Velles. De beide oevers van de Onyar zijn door een aantal bruggen met elkaar verbonden. Bruggen die naar de oude stad leiden zijn o.a. de Pont d'en Gómez (1914), een boog van gewapend beton (linksonder), de door Eiffel voor 22.500 peseta's gebouwde brug Pont de les Peixateries Velles (boven), ook Pont de Ferro genoemd (1877), die uitkomt bij de Rambla de la Llibertat en de oudste, de Pont de Pedra (1865), die naar het begin van de Rambla loopt.

Pont d'en Gómez. Het zijn echter niet zozeer de bruggen, maar vooral het gezicht op de gekleurde "hangende huizen" vanaf die bruggen die het beeld van Girona zo bijzonder maken.

Tot in de negentiende eeuw wordt Girona aan de westelijke zijde begrensd door de Onyar, maar dan wordt het toch te klein tussen de rivier in het westen en de stadsmuren in het oosten en ontwikkelt Girona zich verder op de westelijke oever van de Onyar. Het is een andere tijd met een ander stadsbeeld, zoals o.a. te zien is in de Carrer de Santa Clara, die loopt van de Pont de Pedra naar het druk bezochte Plaça de la Independència in het centrum van het nieuwe Girona. Aan de Placa de Santa Susanna is Museu del Cinena gevestigd, een boeiend museum over cinematografie.

Plaça de la Independència. Dit fraaie 19e-eeuwse plein met portalen met neoklassieke bogen vormt de verbinding tussen het oude en moderne Girona. Rondom dit plein, dat tegenwoordig Plaça Sant Agustí heet, zorgen bars, cafés en restaurants voor gezelligheid.

Een beeldengroep midden op het plein herinnert aan de laatste belegering door Napoleon in 1809, een beleggering waarbij de soldaten lang weerstand boden, maar moesten zich tenslotte overgeven aan de Fransen.

De Passeig de José Canalejas - vanaf het Placa de Indepencia terug naar Jujats, het beginpunt van de wandeling - loopt direct langs de Onyar en biedt een prachtig zicht op de huizen langs de Onyar. Badend in het zonlicht in de namiddag zijn de gevels dan op zijn mooist.